Bir Marka Doğuyor: Jabberbox

Sevgili okur,

Bu satırları bok gibi hissettiğim bir anda yazıyorum. 

Şimdiye kadar kimseye söylemediğim bir sırrımı açıklayayım ama aramızda kalsın:

Her gün ortalama yirmi dakika, muntazaman bok gibi hissetme konusunda kendime izin verdim, öyle bir prensip anlaşmamız var kendimle. İşte bu yazı o yirmi dakkalardan birine isabet etmekte.

Moralini bozma, güzel haberler gelmekte.

Günlerden bir altı eylül gününde, Sıraselviler'de bir apartman binasında gerçekleşen interaktif bir atölye nihayetinde ve bu kamuya açık mekanda bloguma start verme taahhüdümle başlayan kendini keşif yolculuğum an itibariyle bir eğitim firması kisvesi altında faaliyetlerine devam etmekte.

Son 4 yılı şöyle özetleyeyim:

• 2014, Chapter 1: Ben Kimim: Kendini Arama ve İnşa: Limitsiz koçum Deniz'le tanışmam, blog ve paralelinde ilerleyen kendi değerlerini, zaafiyet ve güçlü yanlarını tanıma süreci ve tabii ki koçluk seansları
• 2015, Chapter 2: Yaşam Amacını Bulma Yarım geçmişi tamamlama, tamamlanamayanı temiz bir sayfaya çekme, gereksiz yüklerden arınma, zaman idaresini öğrenme, kişisel ilişkileri yeniden tanımlama, sınırları yeniden belirleme ve bu çerçevede kendine bir yön belirleme.
• 2016, Chapter 3: Hayalleri İnşa: Değer, karakter, ilke ve hedef belirleme süreci sonrası, harekete geçme.
• 2017, Chapter 4: Hayatının Patronu Olma: Kendi firmamı kurma, kendi iş ilkelerimi belirleme, kendi networkümü oluşturma, kendi uzmanlık ve ilgi alanlarım üzerinden insanlara hizmet ederek başın göğe ermesine uğraşma

İşte karşınızda o firma: Jabberbox

Şurdan takip edebilirsiniz gelişmeleri:

www.jabberbox.com.tr

 @jabberboxegitim

Bir sonraki blog postta bu şirketi kurma kararı aldığım tarihi günü anlatırım. 

Şimdilik, xwe baş binêre!

D

üç kelime bir dua

niyet ettim,
şu üç kelimeyi hayatımdan çıkarmaya:
1) suçlama
2) haketme
3) sitem

Amaç

Sevgili Okur,

Nicedir konuşamadık. Araya bir Barcelona, bir Malezya bir Datça gezisi, iki kuzen düğünü, bir referandum, bitmeyen bir kış, bir vaftiz annelik, bir iş istifası, bir şirket kurulumu ve aklıma şimdi gelmeyen bir sürü şey girdi.

Nasılsın? Halin keyfin nasıl? Sağlığın, aşk hayatın, maddi durumun yerinde mi? 

Yeni yıl planlarımdan biri de her hafta bloga yazı yazmaktı, yeni yılın ilk yazısı altıncı aya nasipmiş.

Sabah tatlı bir güneş ışığı dürttü beni, kalkıp qigong yaptım.  Kahve demledim, Perşembe günü bitirmeyi planladığım kitabım Grit'le birlikte, evin yeşil odasında çömeldik yere.

Bilinmeyen bir güç, akıllı telefonu aldı elime, girdi twittera ve sürüklemeye başladı ekranı.

Bilinmeyen bir güç dört farklı hikaye sundu dikkatime

1) Yalova'da beş yaşındaki bir kız çocuğunu parktan kaçırıp tecavüz ettikten sonra öldüren adamın hikayesi. Zanlı, 'bana bişey yaparlar mı?' diye soruyormuş. 

Durumdan sıyrılabileceğini ona düşündürten bir ülkede yaşıyor, malum.

2) TEOG'da 120 sorudan 119'unu doğru yaparak Türkiye ikincisi olan Dersimli ve 14 yaşındaki Habip Bitkin şöyle konuşuyor kameraya: Koyun sağmaktan ellerim nasır tuttu ama bununla gurur duyuyorum. 

Ben de seninle gurur duyuyorum, Habip.

3) Cezaevinde kolu koparılan, KHK ile ihraç edilen ve işini geri almak için Ankara Yüksel Caddesinde eylem yapan sosyolog Veli Saçılık'ın üzerine polis onlarca plastik mermi boşaltmış.

Ben, Veli'nin yaralanan yerlerine gül atıyorum burdan.

4) Geleneksel Harvard Mezuniyet törenininde Marc Zuckerberg konuşuyor:

 'Ben yaptığımız şeye inanıyordum ama kendimi yalnız hissediyordum. En kötüsü de bunun benim hatam olması. Yanlış olan ben miydim merak ediyordum. İşlerin nasıl yürüdüğünü bilmeyen yirmi iki yaşında bir çocuktum. Şimdi, yıllar sonra anladım ki çok büyük gayeler olmadığında işler yürüyormuş. Yani bunu hepimiz yapabiliriz ve beraber ilerleyebiliriz. 

   Çok sevdiğim bir hikaye var: John F. Kenedy NASA'ya ziyarete gittiğinde, elinde süpürgesiyle duran temizlikçiyi görüyor ve ona, sen burda neyapıyorsun diye soruyor. Temizlikçi, 'Başkanım, aya insan gönderilmesine yardımcı oluyorum.' diyor. 

Amaç, kendinden daha büyük bir şeyin parçası olduğunu hissetmektir. Birilerinin size ihtiyacı olduğunu bilmek. Önünde daha iyi birşeyler olduğunu bilerek ilerlemek. Amaç, gerçek mutluluğu yaratan şeydir.

  Şu anda belki şöyle düşünüyorsunuzdur, 'ben hiçbir şey yapmayı bilmiyorum ki' 'milyonlarca insanı bir işe katmak nasıldır hiç bilmiyorum' Size bi sır vereyim; Hiç kimse başladığında bilmiyordu. Fikirler, ete kemiğe bürünmüş bir şekilde ortaya çıkmazlar. Onlar ancak, üzerinde çalıştığınızda ortaya çıkaralar. Sadece başlamanız gerekiyor. JK Rowling Harry Potter'ı yayınlatmadan önce 12 defa reddedilmişti.  Beyonce bile Halo şarkısını çıkarabilmek için yüzlerce şarkı yaptı.

EN BÜYÜK BAŞARILAR, BAŞARISIZ OLABİLME ÖZGÜRLÜĞÜNDEN GELİR.

https://www.youtube.com/watch?v=9EFKZRmM4Lg

bence de,

D